|
Janusz
Korczak, właściwie Henryk Goldszmit, pseudonim Stary Doktor lub pandoktor
urodził się 22 lipca 1878 roku w Warszawie, zmarł 6 sierpnia 1942 roku w
Treblince. Był pedagogiem, publicystą, pisarzem, lekarzem, działaczem społecznym
żydowskiego pochodzenia. Janusz Korczak był prekursorem działań na rzecz dziecka
i całkowitego uprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, zainicjował
pierwsze pismo publikowane przez dzieci, był pionierem w dziedzinie
resocjalizacji nieletnich oraz diagnozowania wychowawczego jak i opieki nad
dzieckiem trudnym. W 1898 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim
Uniwersytetu Carskiego w Warszawie. Będąc w Szwajcarii interesował się szkołami,
szpitalami oraz bezpłatnymi czytelniami dla dzieci i młodzieży. W 1907 roku
podnosił swoje kwalifikacje w Berlinie, słuchał wykładów, odbywał praktykę w
klinikach dziecięcych oraz analizował sposoby pracy w zakładach wychowawczych.
Janusz Korczak zajmował się działalnością literacką oraz prowadził szeroką
działalność popularyzatorską w obronie praw dziecka za pośrednictwem radia. W
1937 roku został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii
Literatury. Był wielkim społecznikiem, został aresztowany za działalność w
czytelniach Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. W czasie drugiej wojny
światowej nosił polski mundur i nie aprobował dyskryminacyjnego odznaczania
Żydów niebieską lub żółtą Gwiazdą Dawida. Janusz Korczak został wywieziony z
getta w wagonie bydlęcym do obozu zagłady w Treblince. Dobrowolnie towarzyszył
wychowankom w drodze na śmierć w komorze gazowej, zginął wraz z nimi w 1942
roku.
|
